خدايا! تو در هر زمان دين خود را با پيشوايى كه چون درفش هدايت براى بندگانت برپا داشتهاى و به سان مشعل فروزان در شهرهايت برافروختهاى، تأييد كردهاى، پس از آن كه رشتهى پيوند او را با رشتهى خود پيوستى، و او را مايهى خرسندى خود نمودى، و طاعتش را واجب فرمودى، و از نافرمانىاش بيم دادى، و به پيروى از فرمان او دستور دادى، و از نهى او بازداشتى، و خواستى تا كسى بر او پيشى نگيرد و از او پس نماند، چرا كه او پناه پناه خواهان، و سنگر و پايگاه امن مؤمنان، و دستاويز رهايى نجات جويان، و جمال و روشنى و شكوه جهانيان است.