خدايا! تو در هر زمان دين خويش را به وسيلهى امام و رهبرى بر حق تأييد كردى و او را نشانهاى براى بندگانت و مشعلى فروزان در بلاد و شهرهايت قرار دادى، پس از آن كه ريسمان و رشتهى پيوند او را با ريسمان خويش پيوستى و او را وسيلهاى براى رسيدن به رضوان و خشنودى خويش ساختى و طاعتش را لازم و واجب نمودى و از معصيت و نافرمانى او بر حذر داشتى و به امتثال او اوامرش دستور دادى و از نواهى او دستور بازايستادن دادى و اين كه كسى بر او پيش نگيرد و كسى از او عقب نيفتد، پس او پناه پناهندگان و پايگاه امن مؤمنان و دستاويز چنگ زنندگان و شكوه جهانيان است.