خدايا، من همان بندهى توام كه پيش از آن كه روح خود را در او بدمى، و پس از آن كه او را آفريدى، از نعمت خويش برخوردارش كردى، و سپس در زمرهى كسانى قرارش دادى كه آنان را به دين خود راه نمودهاى، و به اداى حق خود كامياب ساختهاى، و به رشتهى محبت خود از آتش در امان داشتهاى، و در حزب خود وارد كردهاى، و به آنان راه دوستى ورزيدن با دوستانت، و دشمنى كردن با دشمنانت را نشان دادهاى؛