فراز 68 از دعای 47 ( نافرمانی و مخالفت بندگان )

سپس فرمانش دادى و او فرمان نبرد منعش كردى و به منع تو وقعى ننهاد، از معصيت خود نهيش كردى فرمان تو خلاف كرد و مرتكب همان اعمالى شد كه از آن نهيش كرده بودى، اما نه از روى عناد و گردنكشى، بلكه هواى نفسش او را به اعمالى فراخواند كه تو از آن دورش خواسته بودى و از آنش ترسانده بودى. دشمن تو و دشمن او- شيطان- بفريفتش تا در عين آگاهى از عذاب تو، مرتكب معاصى شد. اكنون به عفو تو اميد بسته و به بخشايش تو مطمئن گشته است. با آن همه احسان كه تو در حق او كرده بودى از ديگر بندگانت سزاوارتر بود كه چنان نكند كه كرده بود.

استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.