فراز 68 از دعای 47 ( نافرمانی و مخالفت بندگان )

ولى انجام فرمان تو در كار نداده ز آنچه بر ذاتت سزاوار و از تنبيه تو نگرفته او پند ز عصيانت روا افتاده در بند ز عصيان از عناد وى به نخوت بر آن نگرفت مايه سوى نقمت گناه او ز استكبارى وى نبوده بر نشان از خوارى وى و بلكه بر هوس گرديده تسليم زره بر انحراف و نى به تقويم الهى دشمن تو دشمن من كه او از غفلتم فرصت خزيدن به اغرا و به اغوايش ز كوشش مرا تحريك و بعدش در نكوهش و من با اينكه بر حق بود سويم و بر حق تو عارف بود خويم كه بر آن آشنايى را ز فرمان به چشم و گوش خود بگرفته چون جان اميد از عفو رحمت بوده‌ام من كه دامن بر گنه آلوده‌ام من معهذا خدايا كرده‌ام بد كه زيرا بنده‌ات اى حى سرمد كه از نعمت ز لطفت پرورش يافت شبانه‌روز از خوان تو دريافت نبودش بر خطا زيبنده‌ى او نبودش حق ز عصيان كرده‌ى او

استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.