فراز 68 از دعای 47 ( نافرمانی و مخالفت بندگان )

سپس (با اين همه عنايت)، او را (به امورى) فرمان دادى اما او فرمان نبرد، و نهى نمودى ولى وى خوددارى نكرد، و از معصيتت برحذر داشتى و او، از امر تو روگردان و نهيت را مرتكب شد، نه از سر دشمنى با تو، و نه از جهت گردنكشى در برابرت، بلكه هواى نفسش او را به آنچه تواش از آن راندى و ترساندى فراخواند، و دشمن تو و دشمن او، وى را بر اين كار، يارى كرد، تا در عين معرفت به وعيدت، و اميد به عفوت، و وثوق به گذشتت اقدام بر آن معصيت نمود، در صورتى كه او با آن همه الطاف كه درباره‌اش داشتى، سزاوارترين بندگانت بود كه چنين نكند.

استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.