فراز 69 از دعای 47 ( پناهندگی به رحمت خدا )

اى خداوند، اين منم كه در برابر تو ايستاده‌ام، خوار و ذليل و خاضع و خاشع و خائف و معترف به گناهان بزرگى كه بارش را بر دوش مى‌كشم و خطاهاى عظيمى كه مرتكب شده‌ام. در سايه‌ى عفو تو خزيده‌ام و به جوار رحمت تو پناه جسته‌ام و به يقين مى‌دانم كه كسى مرا از تو زنهار نخواهد داد و كس مرا از كيفر تو در امان نخواهد داشت.

استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.