فراز 69 از دعای 47 ( پناهندگی به رحمت خدا )

و اينك اين منم كه در پيشگاهت ايستاده‌ام، كوچك، خوا و ذليل، خاضع، خاشع، خائف و معترف به گناهان بزرگى كه بر دوش كشيده‌ام، و به خطاهاى بزرگى كه مرتكب شده‌ام اعتراف دارم، در حالى كه به عفو و گذشت و به رحمتت پناهنده مى‌شوم، و يقين دارم به اين كه هيچ پناه دهنده‌اى در برابر تو به من پناه نمى‌دهد، و مانع و باز دارنده‌اى مرا از خشم و غضب تو باز نمى‌دارد.

استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.