فراز 69 از دعای 47 ( پناهندگی به رحمت خدا )

و اينك من در برابر تو ذليل و خاضع و خاشع و هراسناك ايستاده‌ام و معترفم به گناهان بزرگى كه بر دوش دارم و خطاياى عظيمى كه مرتكب گشته‌ام. و به درگاه عفو و گذشت تو پناه آورده‌ام و به رحمت تو آرام گرفته‌ام در حالى كه يقين دارم كه امان دهنده‌اى وجود ندارد كه مرا از تو امان دهد و بازدارنده‌اى نيست كه مرا از تو بازدارد.

استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.