آنگاه بازگشت به سويت، و خوارى و زارى، و درماندگى در برابرت، و خوشبينى نسبت به ذات اقدست، و اعتماد و دلگرمى را به آنچه در پيشگاه تو است، همه را بدرقهى آن ساختهام، و اميد به تو را كه شخص اميدوار، با داشتن آن، كمتر وقتى، نااميد مىشود، ضميمهى آن گرداندهام،