فراز 8 از دعای 47 ( بزرگواری و همیشگی بودن خدا )

و توئى خدائى كه جز تو خدائى نيست، كريم و بخشنده‌اى كه در بخشندگى (از همه) افزونى (زيرا چندان نعمت مى‌رسانى كه مانند آن را جز تو توانا نمى‌باشد) دائم و هميشه‌اى در نهايت هميشگى (دوام تو بر هر چه هست افزونى دارد، زيرا جاودانى تو از ذات تو است)

استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.