منم بىحياء و بىشرم (چون رادع و بازدارندهى از كارهاى زشت حياء و شرم است، پس كسى كه كار زشت انجام دهد داراى حياء و شرم نمىباشد، ناگفته نماند: ما اعتقاد داريم كه امام- عليهالسلام- معصوم است يعنى داراى ملكه و صفت راسخهى در نفس است كه بر اثر آن هيچگاه و هيچگونه معصيت و گناهى مرتكب نمىشود، پس اينگونه عبارات از زبان شيعيان و پيروانشان و آموختن به آنان است، چنانكه در شرح دعاى دوازدهم بيان شد)