فراز 90 از دعای 47 ( استدراج )

و با مهلت دادن، مرا به غفلت مينداز و غافلگير مساز؛ همچون كسى كه خير خود را از من دريغ كرد و چنين پنداشت كه رساندن آن خير به من، تنها به دست اوست، و حقى در نعمت‌بخشى خود تو را شريك ندانست.

استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.