فراز 14 از دعای 48 ( اندوه دوری از رحمت الهی )

و مرا اى معبود من! از اندوه، هلاك مگردان، (مى‌خواهم) تا دعايم را مستجاب كنى و اجابت دعايم را به من اعلام فرمايى. و تا پايان زندگى‌ام مزه‌ى عافيت را به من بچشان، و دشمنم را به زيان من، شاد و خيره، و زبانش را بر من، چيره مفرما، و وى را باز گردنم مساز، و بر من، مسلط منما.

استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.