معبود من، اگر تو مرا بلندمرتبه گردانى، چه كسى خوار و ذليلم تواند كرد؟ اگر تو مرا حقير سازى، كيست كه سربلندم نمايد؟ اگر تو مرا گرامى بدارى، چه كسى حقير و ناچيزم تواند شمرد؟ اگر تو مرا به حقارت درافكنى، ديگر چه كسى گرامىام تواند داشت؟ اگر تو مرا عذاب كنى، كيست كه بر من رحمت آورد؟ و اگر هلاكم سازى، چه كسى مىتواند به اعتراض در برابرت بايستد يا از كار تو پرسش نمايد؟ نيك دانستهام كه حكم تو را ستمى در پى نيست، و تو در انتقام گرفتن شتاب نمىورزى؛ زيرا كسى شتاب مىكند كه مىترسد چيزى را از دست بدهد، و كسى محتاج ستم است كه ناتوان باشد؛ حال آن كه تو- اى معبود من- از اين چگونگىها، برترى و والاتر.