فراز 4 از دعای 48 ( رحمت پروردگار وسیع تر از گناهان انسان‌ها )

خدايا! حاجت و خواسته‌ام را به سوى تو متوجه ساختم، و نيازمندى و بى‌چيزيم را به درگاهت فرود آوردم، در حاليكه اطمينانم به آمرزش و رحمت و مهربانيت از عمل و كردارم بيشتر است، و همانا آمرزش و رحمتت از گناهانم وسيعتر است، پس بر محمد و خاندانش درود فرست، و روا كردن هر حاجت و درخواستى را كه دارم به سبب توانائيت بر آن، و آسان بودن آن بر تو، و نيازمنديم به تو، و بى‌نيازى تو از من، تو خود متكفل شو و بپذير، زيرا من هرگز جز از جانب تو به خير و نيكى نرسيده‌ام، و هرگز جز تو كسى بدى را از من برنگردانده است، و براى كار آخرت و دنيايم جز به تو اميدوار نيستم.

استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.