فراز 4 از دعای 48 ( رحمت پروردگار وسیع تر از گناهان انسان‌ها )

خدايا در نيازهايم تنها تو را قصد مى‌كنم و امروز فقر و تنگدستى و بيچارگى‌ام را تنها به درگاه تو آورده‌ام و اميد من به آمرزش و رحمت تو بيش از اميدم به عمل خودم مى‌باشد و به تحقيق مغفرت و لطف تو بيش از گناهان من است، پس بر محمد و آل او درود فرست و برآوردن هر حاجتى كه من دارم را خود به عهده بگير به خاطر قدرتى كه بر رفع حاجات دارى و اين امر بر تو آسان است و بخاطر نيازمندى من به تو و بى‌نيازى تو از من. همانا من به هيچ خيرى نرسيده‌ام جز به توفيق تو و هيچكس جز تو نتوانسته است بدى‌اى را از من دور كند و من در امور آخرت و دنيايم جز به تو اميد ندارم.

استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.