فراز 7 از دعای 48 ( اقرار به گناه و بدی انسان‌ها در حق خود )

من به جرائم اعمال خويش اعتراف آورده‌ام، من اقرار دارم كه بد كرده‌ام و با اين وجود از عفو عظيم تو، از آن عفو كه خطاكاران را شامل شود اميدوارم كه مرا نيز مشمول خويش سازد. خطاكاران به خطاى خود پايدار ماندند و روزگارى دراز در ملاهى و مناهى به سر آوردند ولى بخشايش تو اى پروردگار من نوميدشان نساخت و كرم تو محرومشان نداشت و من هم چشم طمع به بخشايش تو كه خطاكاران را نوميد و محروم نمى‌دارد دوخته‌ام.

استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.