سر به سوى تو كشيدم و دست به درگاه تو برداشتم، تو را خواندم كه اى پروردگار رحيم و كريم من! بندهى درماندهى خويش را از درماندگى برآور.
من به كرم و رحمت تو اى خداوند متعال دل بسته بودم و رجاء واثق داشتم كه هر كس به سايهى حمايت تو پناه آورد هرگز زهر ستم نخواهد چشيد و آنكس كه از حملات غصهها و غمها به دژ كرم و رحمت تو بخزد براى هميشه ايمن خواهد ماند. چه زود كه سايهى حمايت تو بر سرم افتاد و چه زود كه حسودان من در آتش ضمير خويش سوختند و خاكستر شدند و به باد فنا رفتند.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.