آنچه كردى همه لطف و مرحمت كردى و آنچه يافتيم همه را دور از استحقاق و شايستگى يافتيم. ما در منجلاب معاصى تا گلو غرق بوديم و در عين حال نعماى بىمنتهاى تو رگبار صفت بر سر ما فرو مىريخت. زشتكاريهاى ما تو را از احسان باز نمىداشت ولى ما با نعمتهاى تو همچنان بر معصيت و انحراف مىافزوديم. ما كه بندهايم و مسئول و محكوميم، گناه همى كرديم و تو كه پروردگارى و حكومت مطلق دارى نعمت همى فرستادى و بر مرحمت همى افزودى.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.