همهى اينها از روى نعمت بخشى و احسان تو بود، و در همهى آنها اصرار و زيادهروى از جانب من بر نافرمانيهايت بود. بدكارى و بدكردارى من تو را از كامل كردن احسانت بازنداشت. و آن همه نيكى، مرا از دست زدن به موجبات خشم تو منع نكرد. تو از چيزى كه انجام مىدهى مورد پرسش و سؤال واقع نمىشوى.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.