فراز 4 از دعای 49 ( پناه بر خدا از دشمنانی با شمشیرهای کشیده )

چه بسا دشمنى كه شمشير دشمنيش را بر من برهنه نموده و عليه من تيز كرده دم خنجرش را، و طرف تيزيش را به خاطر من نازك كرده وبرايم زهرهاى كشنده‌اش را به آب آميخته، و تيرهاى هدف نشينش را به طرفم نشانه گرفته، و ديده‌ى مراقبتش از من نخفته، و تصميم گرفته كه به من زيانى رساند، و جرعه‌هاى فراوانى از آب ناگوار را به من بچشاند.

استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.