فراز 4 از دعای 49 ( پناه بر خدا از دشمنانی با شمشیرهای کشیده )

چه بسا دشمنى كه شمشير دشمنى‌اش را بر سرم آهيخته، و لبه تيغش را برايم تيز كرده، و تيغه خنجرش را برايم آب داده، و سموم كشنده‌اش را با نوشابه‌ام درآميخته، و تيرهاى هدفگيرش را به سويم نشانه رفته، و چشم حراسش از من به خواب نرفته، و قصد آسيب رساندن مرا در دل گرفته، و انديشه آن كه زهرش را به كامم ريزد در خاطر نشانده.

استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.