فراز 6 از دعای 49 ( یاری خدواند پیش از درخواست از او )

تو اى خداى، خود يارى‌ام آغازيدى و پشتم به نيرويت استوار بخشيدى، و برانى دشمنم را كند كردى، و يارانش را از اطرافش پراكنده ساختى و تنهايش نمودى و مرا بر او چيرگى دادى، و هر چه به سويم نشانه رفته بود به خودش بازگرداندى، او را بدون اين كه آتش خشمش شفا دهد و جوشش كينه‌اش فرونشيند، انگشت به دندان و عقب نشسته و بى‌يار و ياور كردى و بازش گرداندى.

استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.