پس- خدايا!- بر من، رحم كن، زيرا من، فردى حقيرم، و قدرم اندك است، و عذابم چيزى نيست كه به وزن ذرهاى، در پادشاهىات بيفزايد، و اگر عذاب من در پادشاهى تو مىافزود، البته نيروى تحمل آن عذاب را از تو مىخواستم، و دوست مىداشتم كه آن فزونى، براى تو باشد، اما سلطنت تو- خدايا!- بزرگتر، و پادشاهىات بادوامتر از آن است كه طاعت مطيعان، در آن بيفزايد، يا نافرمانى گنهكاران، از آن بكاهد،