فراز 6 از دعای 50 ( خداوند نیازی به عذاب بندگان ندارد )

پس- بار خدايا-؛ مرا رحم كن زيرا من فردى ناچيز و پست، و ارزش و منزلتم كم و اندك است. و عذاب و كيفر من چيزى نيست كه به قدر ذره‌اى در ملك و فرمانروايى تو بيفزايد. و اگر عذاب من چيزى بود كه در فرمانروايى و سيطره‌ى تو مى‌افزود، البته صبر و شكيبايى بر آن را از تو طلب مى‌كردم و درخواست مى‌نمودم؛ و دوست داشتم آن زيادى براى تو باشد. اما- بار خدايا!- حكمفرمانى و فرمان‌فرمايى تو بزرگتر، و فرمانروايى تو پاينده و جاودانه‌تر از اين است كه فرمانبرى فرمانبران در آن بيفزايد، و يا نافرمانى گنهكاران از آن بكاهد.

استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.