خداى من! از زبونى خويش به درگاه تو شكوه مىكنم كه در انجام آن چه به دوستان خود وعده فرمودهاى نمىتوانم شتاب كرد، و (از ناتوانى خويش در) پرهيز كردن از آن چه دشمنان خود را بيم دادهاى، و از اندوه بسيار و وسوسه و بدگمانى خود نيز شاكىام.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.