فراز 11 از دعای 51 ( دعا برای امان از رسوایی به خاطر زشتی باطن )

خدايا، به سبب آنچه در باطنم مى‌گذرد، مرا رسوا نساخته‌اى و به سبب گناهانم هلاك نكرده‌اى. تو را مى‌خوانم و تو پاسخم مى‌دهى، هر چند به هنگامى كه مرا مى‌خوانى من در پاسخ تو درنگ مى‌كنم. هر نيازم كه باشد از تواش مى‌خواهم و هر جا كه باشم، راز دل خود به تو مى‌سپارم. جز تو كسى را نمى‌خوانم، جز تو به كسى اميد ندارم.

استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.