فارسی
فراز 14 از دعای 51 ( شایستگی انسان برای عذاب الهی )
إِنْ تُعَذِّبْ فَأَنَا الظَّالِمُ الْمُفَرِّطُ الْمُضَيِّعُ الآْثِمُ الْمُقَصِّرُ الْمُضَجِّعُ الْمُغْفِلُ حَظَّ نَفْسِي ، وَ إِنْ تَغْفِرْ فَأَنْتَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِينَ .
اگر مرا عذاب كنى پس (از روى عدل است زيرا) من آن ستمكار، كوتاه آمده (در انجام وظيفه)، گنهكار، سستى كننده، كوتاهى كننده، غفلت ورزنده از بهره خويشم، و اگر (مرا) بيامرزى پس تو مهربانترين مهربانانى.
مناجات
من كه هر لحظه زار مى‌گريم
از غم روزگار مى‌گريم
دلبرى بود در كنار مرا
كرد از من كنار مى‌گريم
از غم غمگسار مى‌نالم
وز فراق نگار مى‌گريم
دوش با شمع گفتم از سرِ سوز
كه من از عشق يار مى‌گريم
ماتم بخت خويش مى‌دارم
زان چنين سوگوار مى‌گريم
با چنين خنده گريه تو ز چيست
كز تو بس دل فكار مى‌گريم
داشتم گفتِ دلبرى شيرين
زو شدم دور زار مى‌گريم
چون عراقى حديث او بشنيد
زارتر من ز پار مى‌گريم
انتخاب شرح:
- حسین انصاریان - محمد رضا آشتیاني - محمد جعفر امامی - محمد علي مدرسی چهاردهی - بدیع الزمان قهپائی - سید عليخان حسينی حسنی مدنی شيرازی - سید علیخان حسينی حسنی مدنی شيرازی - سید محمد باقر حسينی (داماد) - سید محمد باقر موسوی حسينی شيرازی - سید محمد حسین فضل الله - سید محمد شيرازی - سید نعمة الله جزائری - عباس علی موسوی - محمد جواد مغنیه - محمد دارابی - نبیل شعبان
پر بازدید ترین مطالب سال
پر بازدید ترین مطالب ماه
پر بازدید ترین مطالب روز
