و اگر احسان و وفور نعمتهاى تو نبود من به بهرهاى پاى نمىرسيدم و در اصلاح خود موفق نبودم، و تو احسان خود را در حق من آغاز كردى و بىنيازى (به ديگران) را در همهى امور (زندگانى) ارزانى من داشتى و (آسيب) درد و بلا را از من دو فرمودى و از پيامدهاى قضا و قدر خويش مصونم داشتى.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.