جانم (از راه عقل) و زبانم (از راه ستايش) و عقلم (از راه اعتقاد) تو را سپاس گويند؛ سپاسى كه تمام و كامل باشد و به بن و كنه سپاس رسد، سپاسى كه منتها و پايان رضاى تو از من باشد، پس مرا از خشم خود رهايى ده.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.