جان و زبان و عقلم چنان تو را مىستايد و سپاس مىگزارد كه به حد كافى و حقيقت شكر نايل آيد، و به جايى رسد كه خشنودى تو را از من فراهم آرد، پس مرا از خشم خود برهان.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.