فراز 6 از دعای 51 ( ستایش خدواند با جان و زبان و عقل )

(از اين رو) جان و روحم و زبانم تو را مى‌ستايند: ستايشى كامل و در خور شأن تو؛ ستايشى كه حقيقت شكر را دريابد؛ ستايشى كه همسنگ با خشنودى تو از من است. پس مرا از خشم خود، رهايى بخش.

استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.