اى پناه من! آنگاه كه راهها(ى وصول به حقيقت) مرا به دردسر و رنج مىافكند، مرا از خشمت رهايى بخش و اى درگذرنده از لغزش من، اگر عيبپوشى تو در كار من نبود هر آينه از رسوا شدگان بودم و اى تاكيدكنندهى من در يارى، اگر اعانت تو نبود من از مغلوبان بودم. اى آن كه شاهان در برابر تو يوغ خوارى بر گردن دارند و از شكوه تو بيمناكاند! اى كسى كه در خور آنى كه از تو حساب ببرند و اى آن كه او را زيباترين نامهاست، از تو در خواست مىكنم كه از من بگذرى و بر من ببخشايى چرا كه من بىگناه نيستم كه در مقام عذرتراشى بر آيم، و نيرومند نيستم كه دم از چيرگى زنم و گريزگاهى ندارم كه بگريزم،
استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.