فراز 1 از دعای 52 ( خدایی که چیزی در زمین و آسمان بر او پوشیده نیست )

الهى آنكه در اوج سماوات بسيط اين زمين را در مدارات كه بر هر چيز و هر كارش در آگاه و بر هر چه مسلط چيره دلخواه چگونه مى‌توان آن آفريده در انظارت شود پنهان ز ديده تو آن را آفريدى بدو خلقت كه همواره تسلط در حكومت تمام كائنات از اين نگارش ز تدبير تو مى‌آيد به گردش تماما خلق تو ز آنچه كه دارند ز نعمت بر وجودش از تو دارند الهى آنچه از تو گشته خلقت همه محكوم تو باشد به ذلت كه هرگز حيطه‌ى آن اقتدارت ز تو نتوان گريزد در مهارت كه زيرا جان او در قبضه توست و نانش در خزانه سفره‌ى توست بهر جا مى‌رود ملك تو بيند به چپ يا راست آن سلك تو بيند بهر جايى گريزان از بر تو بود او همچنان در كشور تو

مناجات عاشق و معشوق‌

اى خدايى كه چيزى در زمين و آسمان بر تو پوشيده نيست و چگونه پوشيده شود بر تو اى خداى من، آنچه تو خود آفريده‌اى.«1»

﴿وَ إِنْ كُلٌّ لَمَّا جَمِيعٌ لَدَيْنَا مُحْضَرُونَ﴾«2»

و همه آنان [بدون استثنا گردآورى خواهند شد و] در قيامت نزد ما احضار مى‌شوند.

تو منزّهى، ترسنده‌ترين خلقِ تو در پيشگاهت داناترين آنهاست (و چرا چنين نباشد كه هر چه معرفت انسان از طريق قرآن و اهل بيت و معارف الهيّه به حضرتش بيشتر شود خشيتش از مقام ربوبى بيشتر خواهد شد.

﴿إِنَّمَا يَخْشَى اللَّهَ مِنْ عِبَادِهِ الْعُلَمَاءُ﴾«3»

از بندگان خدا فقط دانشمندان از او مى‌ترسند.

______________________________

(1)- در شرح دعاى پنجاهم به مسئله احاطه علمى حق بر موجودات و اينكه ذرّه‌اى در تمام عالم هستى از حضرتش پوشيده نيست، به اندازه لازم اشاره شد.

(2)- يس (36): 32.

(3)- فاطر (35): 28.