منزهى تو! همهى آفريدگانت را به مرگ محكوم كردهاى: چه آن كس كه تو را به توحيد بستايد، و چه آن كس كه تو را انكار كند، و ايشان همگى چشندهى مرگند، و يكسره به سوى تو باز گردندهاند، پس تو از هر نقص و عيب منزهى و از همگان برترى. نيست معبودى جز تو كه تنهايى و شريكى ندارى.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.