پس اى مولاى من، از تو مىخواهم، خواستن كسى كه نفسش به آرزوى دراز سرگرم، و بدنش در اثر تندرستى (از بندگى) غافل مانده، و قلبش به خاطر فراوانى نعمت، فريفته شده است و نسبت به فرجام كارش، كم انديشيده است.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.