كريما، اى مولاى من، آنگاه كه روى و رخسار و پيكرم از اين شكل و مانند كه هستم گونهگون و دگرگون شود، آن زمان كه استخوانم بپوسد، و بند و پيوند تنم از هم بپاشد و پاره پاره شود، تو بر من رحمت آور.
يا غفلتى عما يراد بى!
(واى از بىخبرى من و از آنچه در حق من خواسته شده!)
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.