خدايا! من، تو را شاهد و گواه مىگيرم و كافى است كه تو شاهد باشى، و (همچنين) آسمانت و زمينت و آن فرشتگان كه در آن دو، مسكن دادهاى و ساير آفريدگانت را، شاهد مىگيرم در اين روزم، و اين ساعتم، و اين شبم، و اين مكان كه قرار دارم، كه من شهادت مىدهم: تو راستى، آن خدايى هستى كه معبودى جز تو نيست، به پا دارندهى انصاف و دادگرى، عادل در حكم، با رافت نسبت به بندگان، مالك رقاب و سلطان عالم هستى، مهربان با مخلوق.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.