فراز 4 از دعای 9 ( نفس انسان انتخاب کننده باطل است )

خداوندا! ما موجودى بيچاره و مستمند باشيم، هرگز ما را با نفس ما تنها مگذار و بند بندگى از دست و پاى ما مگشاى. ديو شهوت و غضب را بر جان ما سلطنت و سيطرت مبخش و ما را به اسارت نفس مينداز. فانها مختاره للباطل الا ما وفقت و اماره بالسوء الا ما رحمت. در آن هنگام كه اين عفريت وحشتناك نيرو گيرد و آزاد گردد زنجير تقوى بگسلاند و پرده‌ى عفاف و عصمت چاك زند. باطل را بر حق برگزيند و زشتى را به جاى زيبائى بنشاند. تنها توفيق توست كه تواند ما را پناه دهد و تنها رحمت توست كه نفس اماره را از حيله و جمله باز دارد.

استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.