طفیل هستی عشق اند آدمی و پری*** ارادتی بنما تا سعادتی ببری

بندهٔ من! یک قدم هم تو بردار؛ همیشه که می گویی من برای تو کار بکنم، که من همه کاری برای تو کرده ام. تو همیشه عقب می روی، پس یک قدم به جلو و به طرف من بیا، کارهای دیگری هم مانده که برای تو بکنم؛ اما باید بیایی. تا نیایی، همان کارهایی را برای تو می کنم که برای حیوان ها می کنم؛ آب تو را می دهم، نان تو را می دهم، سبزی خوردن تو را می دهم، لباس تو را می دهم، مغازه و زمین می دهم، اما کار دیگری نمی کنم؛ ولی وقتی به طرف من بیایی، اولاً چهار رفیق در کنار تو می گذارم: انبیا، صدیقین، شهدا و صالحین؛ دوم، عشقی به تو می دهم که عاشق انبیا و ائمه و قرآن بشوی؛ سوم، حالی هم به تو می دهم که حق را عبادت کنی و به خلق هم خدمت بکنی. اینها را دیگر من در عرصهٔ حیوانیت به کسی نمی دهم.