سیصد درهم پولی برای پیغمبر عظیم الشان اسلام رسیده بود و حضرت سیصد درهم را به امیرالمومنین(ع) دادند.
علی(ع) سیصد درهم را در جیبش گذاشت و خانه نبرد. شب در کوچه های مدینه، به یک خانم بدکاره برخورد کرد، صد درهم به این خانم کمک کرد. به بدکاره هم می شود کمک کرد؟ حتما؛ اسلام دین محبت است.
او را نگرفت که دستهایش را با طناب ببندد و بیاورد دم مسجد آبرویش را به باد بدهد و حد بهش بزنند. پول داد توبه کند و توبه کرد.
به یک دزد رسید که داشت دزدی می رفت، در تاریکی با دزد سلام و علیک کرد و صد درهم به او داد. به یک مستحق شرعی رسید و صد درهم هم به او داد. فردا در مدینه که کم جمعیت بود پخش شد که علی به زن بدکاره و دزد پول داده است.
اما خبر آن زن به پیغمبر رسید که پول را برداشت و به خانه برد و گفت علی(ع) چنین پول پاکی به من داده؛ آیا درست است که ادامه گناهم را دهم؟ فردا جواب علی(ع) و خدا را چه باید بدهم؟! چه عذری پیش خدا دارم؟! توبه کرد.
دزد هم پول را برد خانه گفت فردا می برم سرمایه کار می کنم و فقیر هم که نجات پیدا کرد.
آیه نازل شد کسانی که شب و روز و در آشکار و خلوت انفاق می کنند بندگان واقعی من هستند.