لحظهٔ اول صبح بیست و هفت رجب است؛ در این لحظه، وجود مقدس پیامبر اسلام(ص)، عالِم به تمام حقایق ملکی و ملکوتی شد. با اینکه نه مدرسه دیدی، نه مکتب، مکه که اصلاً مدرسه و مکتب نداشت، همه بی سواد بودند. امیرالمؤمنین(ع) در نهج البلاغه می فرماید: با خوشحالی آب لجن می خوردند و هر حیوان زنده ای را می دیدند، می کشتند و گاهی خام خام می خوردند؛ او در بین اینها چهل سال زندگی کرد، چه زجری کشید.  این آدم شاهد بر این است که عالم خدا دارد.