Salavat

 Salavat (Arapça: الصلاة على النبي), Hz. Resulü Kibriya veEhlibeytine saygı ve selamı bildirme anlamına gelen Arapça bir zikirdir. Müslümanlar namazın teşehhüdündeve Hz. Muhammed Mustafa’nın (s.a.a) adının duyulduğu ve anıldığı yerlerde bu zikri söyler. Ahzab Suresinin 56. Ayetine (Salavat Ayeti) ek olarak çok sayıda hadis, salavatın müstahap olduğuna vurgu yapmaktadır.

Müslümanların inancına göre salavat, hem Hz. Resulullah’a (s.a.a) saygı, hem uhrevi sevap ve hem de dünyevi etkileri olan bir ibadettir. Salavatın, Müslümanların genel kültüründe özel bir yeri vardır ve kutlamalarda mutluluklarını izhar etmek veya her hangi bir iş yapıldığında kutsama ve teberrük maksadıyla dile getirilir.

Şialar nezdinde en yaygın salavat şekli şu şekildedir: اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحمّدٍ وَ آلِ مُحمّد ; “Allahumme salli ala muhammed ve al-i Muhammed”
Etimoloji

Salavat, dua, selam, tahiyyet ve rahmet anlamına gelen “s-l-v” sözcüğünün çoğuludur. “Salavat”, aynı zamanda namaz anlamına gelen “salat” kelimesinin de çoğuludur. Namaz da dualara şamil olduğundan ona da salat demektedirler. Bundan dolayı Salavat Arapça’da çoğul olarak kullanılmakta ve “namazlar”, “dualar” ve “selamlar” anlamına gelmektedir.[1]“Salavat” kelimesi Farsça’da (ve daha çok Şia, Ehlibeyt kültüründe), salat kelimesinin çoğulu olarak değil, bilakis onun terimleşmiş anlamı olan Hz. Peygamber ve Ehlibeytine selam anlamındaki özel mana kast edilmiştir.

Dini ıstılah ve terminolojide salavat, Hz. Muhammed Mustafa’ya (s.a.a) özel selam anlamında bir ibadettir. Şialar “Allahumme salli ala muhammed ve al-i Muhammed” cümlesi ile bu ibadeti yerine getirmektedirler.
Allah ve Meleklerin Salavat’ının Anlamı

Arap dil bilimcileri, Arapça “salat” kelimesinden selam ve esenlik kast edilirse, onu kimin söylediği ve kimin için söylendiğine bakmak gerektiğini söylemektedirler. Çünkü bu cümle manevi olarak farklı anlamlar içermektedir. Şöyle ki:

    Salavat, Hz. Peygamber tarafından müminler için söylenirse; bu onlar için hayır, bereket ve kurtuluşları için dua anlamına gelir.
    Salavat, melekler tarafından birisi için söylenirse; bu o kişi için istiğfar ve rahmet temennisinde bulunmak anlamına gelir.
    Salavat, Müminler tarafından Hz. Resulullah (s.a.a) için söylenirse; bu Peygamber Efendimiz için sena, övgü ve iltifat anlamına gelir.[2]
    Salavat, Allah tarafından Hz. Resulü Kibriya Efendimiz için söylenirse; bu Efendimize rahmetin nazil olduğu anlamına gelir.
    Salavat, melekler tarafından Hz. Muhammed Mustafa (s.a.a) için söylenirse; bu onun için rahmet temennisinde bulunmak anlamına gelir.[3]

Salavat’ın Tür ve Çeşitleri
Salavat

Şialar nezdinde salavat için en meşhur cümle “Allahumme salli ala muhammed ve al-i Muhammed” cümlesidir. Çeşitli İslammezheplerinde, salavatın ana bölümü “Allahumme salli ala muhammed” şeklindedir, ancak bu cümleden sonraki cümle konusunda ihtilaf etmektedirler. Şialar, Sünnilerin aksine, genellikle bu cümlenin ardından “ve Al-i Muhammed” cümlesini de eklemektedirler. Bunu da Şia ve Sünni hadis kaynaklarında nakledilen çok sayıdaki hadise dayandırmakta ve kâmil ve tam bir salavatın bu şekilde olduğunu ileri sürmektedirler. Nakledilen hadislerden birinde nasıl salavat getirilmesi gerektiği sorusunda Hz. Resulü Kibriya Efendimiz (s.a.a) şöyle buyurmuştur: “Allahumme salli ala muhammed ve ala al-i Muhammed. Kemâ salleyte alâ al-i İbrahime ve inneke hamidün mecîd. Allâhümme barik alâ Muhammedin ve alâ âl-i Muhammed. Kemâ barekte alâ İbrahîme inneke hamidün mecîd.”[4]

Bazı hadisler net bir biçimde “Ve Al-i Muhammed” cümlesi olmadan salavatın eksik olduğunu vurgulamıştır.[5] Ehlibeytten nakledilen bazı hadislerde de salavatın nasıl olması gerektiği konusunda vurgular yapılmış ve Hz. Muhammed’in (s.a.a) yanı sıra onun Ehlibeytine de salavat getirilmesi gerektiğinin altı çizilmiştir. Örneğin Hz. İmam Cafer Sadık’tan (s.a.a) nakledilen bir hadiste salavat şu şekildedir: «صَلَوَاتُ اللَّهِ وَ صَلَوَاتُ مَلَائِکتِهِ وَ أَنْبِیائِهِ وَ رُسُلِهِ وَ جَمِیعِ خَلْقِهِ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ السَّلَامُ عَلَیهِ وَ عَلَیهِمْ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَکاتُه.» ; “Salavatullahi ve Salavatu Melaiketihi ve Enbiyaihi ve Rusulihi ve Cemii Halkihi Ala Muhammedin ve Al-i Muhammed ve’s-Selamu aleyhi ve aleyhim ve Rahmetullahi ve Berekatuhu”.[6] Nakledilen bir hadiste yalnızca Hz. Muhammed Mustafa’ya salavat getirmenin 100 hasanesi olduğu, Peygamber Efendimiz ve Ehlibeytine birlikte salavatın ise 1000 hasanesi olduğu kaydedilmiştir.[7] Şialardan bazıları ve bilhassa İran’daki Şialar, salavat zikrinden sonra “ve accil ferecehum” (onların ferecini yakınlaştır) ibaretini de zikretmektedirler. Bu cümle de Ehlibeytten nakledilen bazı hadislere dayandırılmaktadır.[8]
Ehlisünnetin Salavat Şekli

Ehlisünnet geçmişten günümüze dört şekilde salavatı tecrübe etmiştir. Namazlarındaki salavatları ile yazdıkları salavatlar birbirinden farklıdır.[9]

Namazların teşehhüdünde söyledikleri salavatın içeriğinde “al-i Muhammed” ibaresi de vardır: “Allahumme salli ala muhammed ve ala al-i Muhammed” burada “ala” cer harfi al-i kelimesiyle birlikte gelmiştir. Ehlisünnetin namazların teşehhüdünde okudukları salavat Sahihi Buhari ve Sahihi Müslim’in Ka’b bin Acret’ten naklettikleri bir hadise dayandırılmaktadır. Hambeliler hadisin aynısını teşehhütlerinde okumaktadırlar.[10] Ancak diğer üç ehlisünnet mezhebi ve Zeydiler “İbrahim” kelimesini de “Al-i İbrahim” kelimesinden önce zikretmektedirler.[11]

Ehlisünnetin söz ve yazılarında kullandıkları salavatta “Al-i Muhammed” ibareti yoktur. Hz. Resulullah’ın adı anıldıktan sonra yalnızca “Salallahu aleyhi ve sellam” demektedirler.

Ehlisünnet ve bilhassa Hanefiler arasında yaygın olan üçüncü salavat, zemzeme şeklinde ağızlarda dolaşır ve daha çok vaiz ve konuşmacılar halktan bunu ister. Bu salavatta “Peygamber Efendimizin zevceleri ve ashabı” da vardır ve genellikle şu şekilde söylenir: “Allahumme salli ve sellim ala seyyidina muhammed ve ala alihi ve ezvacihi ve sahbihi kema salleyte ala ibrahime ve al-i İbrahim inneke hamidun mecid” Bazı bölgelerde ise “Al-i Muhammed”den sonra Efendimizin ashabı da ona eklenmekte ve şöyle denmektedir: “Allahumme salli ala Muhammed ve al-i Muhammed ve Ashabi Muhammed”[12]

Sünniler, Hz. Resulü Kibriya Efendimizin adı anıldığında Şiaların aksine salavat getirmezler, ancak salavat ayeti veya onlardan istenildiğinde salavat getirmektedirler.[13]
Salavatın Önem ve Fazileti

Bazı hadislerden Hz. Resulü Kibriya Efendimizden (s.a.a) önceki peygamberler arasında da salavat zikrinin söylendiği anlaşılmaktadır. Nakledilen bir rivayete göre Hz. İbrahim’in (a.s) manevi derecesinin yükselmesinde salavatın etkisi olmuştur.[14] Hz. Resulü Ekrem Efendimizden (s.a.a) nakledilen bir hadiste Efendimiz şöyle buyurmuştur: “Her kim bana salavat gönderirse, melekler de onun gönderdiği miktarda -az veya çok- ona salavat getirirler.”[15] İmam Rıza’dan nakledilen bir rivayette olduğu gibi salavatın günahların temizlenmesinde etkili olduğu çeşitli rivayetlerde belirtilmiştir.[16]
Kur’an’da Salavat

    Ana Madde: Salavat Ayeti

Kur’an-ı Kerim, Allah Teâlâ ve Meleklerinin Hz. Peygambere salavat getirdiklerini tekit ederek Müminlerden de salavat göndermelerini istemiştir: “Kuşkusuz Allah ve melekleri, Peygamber'e salât (özel rahmet) ederler. Ey iman edenler! Ona salât gönderin ve en güzel şekilde onu selamlayın.” (Ahzab Suresi, 56)
Namazda Salavat

Salavat zikri, namazlarda söylenmesi gereken vacip zikirlerdendir ve Müslümanlar her gün günlük namazlarının teşehhüdünde Peygamber ve Ehlibeytine özel bir şekilde salavat getirmektedirler. Muteber rivayetlere göre bilerek Hz. Resulullah’a salavat getirilmemesi namazın batıl olmasına neden olur.[17]
Hadislerde

Hadis kaynaklarında, salavat için çokça maddi ve manevi getirilerden bahsedilmiştir. Bazı önemli kaynaklarda salavat için özel bir bap yer almış ve salavatın önemi, özelliği ve niteliği hakkında konuşulmuştur. Bazı hadis kaynaklarında ise münasebet oldukça salavatın önemine değinilmiştir. Şia’nın en önemli hadis külliyatı olan Kâfi kitabında, salavatın önem ve fazileti hakkında şöyle denilmiştir:

    “Her kim Muhammed ve Ali/Ehlibeyt-i Muhammed’e on defa salavat gönderirse, Allah ve melekleri ona yüz defa salavat gönderirler ve her kim Muhammed ve Ali Muhammed’e yüz kere salavat gönderirse, Allah ve melekleri ona bin salavat gönderir.”[18]

Şeyh Hürrü Amuli, “Vesailu’ş-Şia” kitabında ve Müstedrek’inde, Salavatın niteliği[19] ve salavatın yüksek sesle söylenmesi[20] gibi baplar açmıştır. Allame Meclisi ki Şia’nın en büyük hadis külliyatı olan Biharu’l-Envar adlı kitabında Nebi ve Aline salavat göndermenin fazileti hakkında 67 hadis nakletmiştir.[21]

Ehlisünnet hadis külliyatı olan Kenzu’l-Ummal kitabının birinci cildinin altıncı babında salavatın, önemi ve faziletini içeren 119 hadis nakledilmiştir.

Hadislerde geçen salavatın bazı eserleri şunlardan ibarettir:

    Günahlarınkefareti[Notlar 1]
    Amel terazisindeki en ağır amel[Notlar 2]
    Gök kapılarının açılması ve günahların dökülmesi[Notlar 3]
    Allah’a yakınlık ve muhabbet[Notlar 4]
    Yüksek sesle salavat nifakı ortadan kaldırır[Notlar 5]
    Salavat zikrini yazanlar için meleklerin istiğfar etmesi[Notlar 6][22]
    Salavattan sonraduanın kabul olması[Notlar 7]
    Cehennem ateşinden kurtulmak[Notlar 8]
    İhlasla salavat, dünya ve ahiret hacetlerinin kabul olma faktörüdür[Notlar 9]
    Allah ve meleklerin insana salavat göndermesini cezbeder[Notlar 10]
    Şeytan sıfatlı insanlardan uzak tutar[Notlar 11]
    Cuma günündeki en üstün ameldir[Notlar 12]
    İmam-ı Zaman Hz. Mehdi’yi görmek[Notlar 13]
    Her bir salavat, insan için bir afiyet kapısı açar[Notlar 14]
    Allah evindeki en üstün dua[Notlar 15]
    Amellerin pak ve temizlenmesi[Notlar 16]
    Kabir, sırat vecennetinaydınlığıdır[Notlar 17]
    Kıyamet günü Peygambere en yakın olan kişi[Notlar 18]
    Toplu ve kitlesel salavatın sevabı, melekler tarafından sayılamayacak kadar çoktur[Notlar 19]
    Nuraniyet ve kalbin açılması[Notlar 20]
    En üstün amellerden biridir[Notlar 21]
    Salavat, tesbih, tehlilve tekbirleeşittir[Notlar 22]
    Hz. Fatıma Zehra’ya (Allah’ın salat ve selamı üzerine olsun) salavat göndermek, günahların bağışlanmasına ve cennette peygambere mülhak olmaya neden olur.[Notlar 23]

Salavatı Önemsememenin Sonuçları

    Her kim Hz. Fahri Kâinat Efendimizin adı anıldığında salavat getirmezse cimri[Notlar 24], zalim[Notlar 25] kıyamet gününde hasret çeken[Notlar 26] olarak tanıtılacaktır.

    Duadan önce salavat getirilmezse, o dua salavat getirilmeden gökyüzüne çıkmadan mahcup olarak kalır.[Notlar 27]

Eksik Salavat

Hz. Fahri Kâinat Efendimizden (s.a.a) nakledilen çok sayıdaki hadiste Efendimiz (s.a.a) şöyle buyurmuştur: “Bana salavatı aileme salavatla tamamlayın, Ehlibeytime salavat getirilmeyen salavat ebter ve eksiktir.” Yine başka rivayetlerde Al-i Muhammed’e (Peygamberin Ehlibeytine) salavatın terk edilmesi, cennetten uzaklaşmak ve onların hakkına zulüm olarak değerlendirilmiştir.[Notlar 28][23]-[24]
Salavatın Yerleri

Salavat bir çok yerde tavsiye edilmiştir. Nakledilen bir rivayete göre, her toplantı ve işte salavat gönderilmesi müstahap olarak değerlendirilmiştir.[25] Salavatın tavsiye edildiği önemli yerlerden bir kaçı şöyledir:

    Allah zikredildiği yerde: Her ne zaman Allah zikredilirse, Muhammed ve Al-i Muhammed’e salavat getirmek müstahaptır.[26]
    Namazdan sonra: Muteber rivayetlere göre, salavat namazdan sonraki en önemli zikirlerden sayılmıştır. Ve yine tüm namazlardan sonra okunması tavsiye edilen namazın takibat ve tesbihlerindendir. Sabah namazının tesbih ve takibatından birisi de yüz kere salavat getirilmesidir. Akşam namazından sonra da salavat ayetinin okunması müstahaptır.[27] İran ve öteki dünya üzerindeki Şialar namazdan sonra Salavat Ayetini okur ve ardından üç kere salavat getirirler.
    Konuşmaların ardından: Bazı rivayetlere göre, konuşmaların ardından salavat gönderilmesi müstahap ve oldukça etkilidir.[28]
    Dualardan sonra: Duaların son pasajında salavat zikrini söylemek çokça tavsiye edilmiştir. Rivayetlerde bu amel, duanın kabul olmasında etkili olarak bilinmiştir.[29]
    Peygamberlerin isimlerini anmadan önce: Bazı rivayetlerde peygamberlerin adları anıldığında önce Hz. Muhammed Mustafa ve Ehlibeytine ardından o peygambere salavat getirilmesi müstahap sayılmıştır.[30]
    Unutulan bir şeyi hatırlamak için: Bazı rivayetlere göre, unutulan bir şeyi hatırlamak için salavatın çok etkili olduğu kaydedilmiştir. Şu şartla ki salavat tam olmalı ve onda Al-i Muhammed de geçmelidir.[31]

Hatmi Salavat

Hatmi salavat, has bir sayıda salavatın getirilmesi anlamındadır. Örneğin, 100 defa veya 14000 defa (On Dört Masum’dan her biri için 1000 salavat). Bu sayıların Kur’ansal veya hadisi olarak bir kaynağı yoktur. Daha çok din âlimlerinin tavsiyesi veya halkın kültürüne dayalıdır.[32] Günümüzde bazı özel hacetlerin kabulü için bazı yerlerde hatmi salavat diye bazı toplantılar düzenlenmektedir.[33] Salavatın eser ve etkileri kitabının bir bölümü tam olarak hatmi salavatın yöntemlerine ayrılmıştır.[34] Bu yöntemlerin hiç biri hadis kaynaklı değildir.
Notlar

    Yukarı git↑ İmam Rıza (a.s) şöyle buyurmuştur: “Günahlarının kefaretini yerine getirecek gücü olmayan herkes bolca Muhammed ve Ali Muhammed’e salavat getirsin. Doğrusu salavat günahları yok eder.” Ve yine İmam Rıza (a.s) şöyle buyurmuştur: “Muhammed ve Ali Muhammed’e salavat, Allah katında tesbih, tehlil ve tekbirle aynıdır.” Biharu’l-Envar, 25, 229; bab, 7, hadis: 20; Uyun-u Ahbari er-Rıza (a.s), 1, 236, hadis: 1.
    Yukarı git↑ İmam Bakır veya İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: “Kıyamet günü teraziye konan en ağır amel Muhammed ve Ali Muhammed’e salavat göndermektir.” Gurbu’l-Esnad, 15; Vesailu’ş-Şia, 7,19 Biharu’l-Envar, 49,91; Riyazu’s-Salikin, 1,426; Camiu’l-Ahadisi’ş-Şia, 15/62; Müstedrek Sefinetu’l-Bihar, 6/367; Mizanu’l-Hikmet, 2/1662.
    Yukarı git↑ İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: Bir gün Allah Resulü (s.a.a) İmam Ali’ye şöyle buyurdu: ‘Sana müjde vermemi istemez misin?’ İmam Ali (a.s) şöyle buyurdu: ‘Anam babam sana feda olsun siz her zaman hayırları müjdelediniz.’ Hz. Resulullah (s.a.a) şöyle buyurdu: “Cebrail, şu anda bana haber getirdi.” İmam Ali (a.s) buyurdu ki ne haber getirdi? Hz. Resulullah (s.a.a) şöyle buyurdu: ‘Ümmetimden her kim Ehlibeytimi de katarak bana salavat gönderirse, göklerin kapısı yüzüne açılır. Melekler yetmiş kere ona salavat gönderirler. Eğer günahkâr ise günahları ağaç yaprakları gibi dökülür. Allah ona şöyle buyurur: ‘Lebbeyk ya Abdi! Ve Sa’deyk’ ve meleklere şöyle hitap eder: ‘siz benim kuluma yetmiş salavat gönderdiniz, ben ona yedi yüz salavat gönderiyorum. Ama eğer bana salavat gönderir ve Ehlibeytimi salavata eklemezse, onunla gökler arasında yetmiş hicap olur. Ve Hz. Hak şöyle buyurur: ‘La lebbeyk ve la sa’deyk’ “Ey melekler! Peygamberin Ehlibeytine salavat göndermeyene kadar duasını göklere çıkarmayın. Böyle birisi Ehlibeytimi salavatta bana mülhak edene kadar Hakkın rahmetinden mahrumdur.” Biharu’l-Envar, c. 91, s. 56, bap: 29, hadis. 30; Emali, Şeyh Saduk, s. 580.
    Yukarı git↑ Ali bin Muhammed el-Hadi (a.s) şöyle buyurmuştur: “Allah Teâlâ, İbrahim’i, Muhammed ve Al-i Muhammed’e çokça salavat gönderdiği için kendisine halil karar kıldı.” İlelu’ş-Şerai, 1/555; el-Muhtasar, 139; Vesailu’ş-Şia, 7/194; Biharu’l-Envar, 4/12; Nuru’s-Sakaleyn, 1/555; Kenzu’d-Dekaik, 2/635; Camiu’l-Ahadisu’ş-Şia, 15/474.
    Yukarı git↑ Hz. Resulü Kibriya Efendimiz (s.a.a) şöyle buyurmuştur: “Bana yüksek sesle salavat gönderin, zira nifakı bertaraf eder.” Usul-u Kâfi, 2/493; Sevabu’l-A’mal, 159; Mekarimu’l-Ahlak, 312; el-Muhtasar, 76; Vesailu’ş-Şia, 7/194; Biharu’l-Envar, 59/91; Camiu’l-Ahadisu’ş-Şia, 15/464.
    Yukarı git↑ Hz. Resulü Kibriya Efendimiz (s.a.a) şöyle buyurmuştur: Her kim yazısında bana salavat gönderirse adım o kitapta yazılı olduğu sürece melekler sürekli onun için mağfiret dilerler.” Cemiu’l-Ahbar, 61; Munyetu’l-Murid, 347; Biharu’l-Envar, 71/91; Menazilu’l-Ahire, 203; Müstedrek Sefinetu’l-Bihar, 6/369; Mizanu’l-Hikmet, 2/1662.
    Yukarı git↑ İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: “Her ne zaman sizden birisi dua etmek isterse önce salavat getirsin. Zira peygambere salavatla salallahu aleyhi ve alihi, dua kabul olur. Allah Teâlâ, duanın bir kısmını kabul edip bir kısmını kabul etmemezlik etmez.” Emali, Şeyh Tusi, 172; Vesailu’ş-Şia, 7/96; Biharu’l-Envar, 53/91; Camiu’l-Ahadisu’ş-Şia, 15/239.
    Yukarı git↑ İmam Sadık (a.s) Sabah bin Seyabet’e şöyle buyurmuştur: “Sana, Allah’ın yüzünü cehennem ateşinin hararetinden koruyacağı bir dua öğretmemi ister misin?’ Sabah dedi ki: ‘Evet.” İmam şöyle buyurdu: her şafak vaktinden sonra yüz defa şöyle söyle: “Allahumme salli ala muhammed ve al-i Muhammed” Allah Teâlâ, bu zikrin bereketi ile yüzünü (seni) cehennem ateşinden korur.” Sevabu’l-A’mal, 155; Camiu’l-Ahbar, 159; el-Muhtasar, 76; Vesailu’ş-Şia, 6/479; Biharu’l-Envar, 83/135 ve 58/65, 91; Camiu’l-Ahadisu’ş-Şia, 5/337.
    Yukarı git↑ İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: “Her kim (güzel ve halis bir) niyetle ve kalbinde ihlas olduğu şekilde bir kere Peygamber ve Ehlibeytine salavat gönderirse, Allah Teâlâ o kişinin yüz hacetini giderir; bunlardan otuzu dünya, yetmişi de ahiret hacetleridir.” Ed-Deavat, 89; Biharu’l-Envar, 91/70; Müstedrek Vesailu’ş-Şia, 5/331.
    Yukarı git↑ İmam Sadık (a.s) Hz. Resulullah’tan (s.a.a) şöyle nakletmektedir: “Her kim bana salavat gönderirse, Allah Teâlâ ve Melekleri ona selem ve rahmet gönderir, öyleyse kim isterse az, kim de isterse çokça salavat göndersin.” Usul-u Kâfi, 2/492; Vesailu’ş-Şia, 7/194; Riyazu’s-Salikin, 1/452; Camiu’l-Ahadisi’ş-Şia, 15/465.
    Yukarı git↑ Hz. Resulü Kibriya Efendimiz (s.a.a) şöyle buyurmuştur: “Şeytanlar iki türlüdür; cin şeytanları ‘la havle vela kuvvete illa billahi’l-Aliyyi’l-Azim’ zikri ile uzaklaşırlar, insan şeytanları ise ‘Peygamber ve Ehlibeytine salavatla’ uzaklaşırlar.” Biharu’l-Envar, 92/136; Müstedrek Vesailu’ş-Şia, 5/342. Camiu’l-Ahadisi’ş-Şia, 15/464.
    Yukarı git↑ İmam Cafer Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: “Cuma günü Muhammed ve Ehlibeytine salavattan daha üstün bir amel yoktur.” Ravzatu’l-Vaizin, 392; Vesailu’ş-Şia, 7/381; Biharu’l-Envar, 56/27, 86/268, 91/50; Camiu’l-Ahadisi’ş-Şia, 6/188; Müstedrek Sefinetu’l-Bihar, 6/367, 2/89, 4/445.
    Yukarı git↑ İmam Cafer Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: “Her kim Cuma günü ve diğer günlerde öğlen namazından ve sabah namazından sonra: “Allahumme salli ala Muhammed ve al-i Muhammed ve accil ferecehum’ derse, Kaim Mehdi’yi (aleyhi selam) idrak etmeyene kadar ölmez.” Misbahu’l-Mutecehhid, 369; Cemalu’l-Usbu, 261; Haşiye-i Misbah (Kef’emi), 65; Biharu’l-Envar, 83/77, 86/363, 87/65; Mikyalu’l-Mekarim, 1 /344, 2/11; Menzilu’l-Ahiret, 205; Camiu Ahadisu’ş-Şia, 5/134, 5/377; Müstedrek Sefinetu’l-Bihar, 6/366.
    Yukarı git↑ Hz. Fahri Kainat Efendimiz (s.a.a) şöyle buyurmuştur: “Her kim bir kez salavat getirirse, Allah Teala, afiyet kapılarını onun üzerine açar.” Camiu’l-Ahbar, 153; Biharu’l-Envar, 91/63; Müstedrek Vesailu’ş-Şia, 5/333; Camiu’l-Ahadisu’ş-Şia, 15/474; Mizanu’l-Hikmet, 3/2022.
    Yukarı git↑ Abdusselam, şöyle nakletmektedir: “Kâbe’ye gittim ve aklıma Muhammed ve Al-i Muhammed’de salavattan başka bir dua gelmedi.” İmam Cafer Sadık (a.s) şöyle buyurdu: “Bil ki hiç kimse oradan senin yaptığın amelden daha faziletlisini yaparak çıkmadı.” Usul-u Kâfi, 2/494; Sevabu’l-A’mal, 155; İddetu’d-Dai, 150; Vesailu’ş-Şia, 7/193; Biharu’l-Envar, 91/57, 96/369; Camiu’l-Ahadisu’ş-Şia, 15/474.
    Yukarı git↑ Hz. Resulullah (s.a.a) şöyle buyurmuştur: “Sizlerin salavatı dualarınızın kabul olması, Allah’ın hoşnutluk ve rızası ve amellerinizin zekâtıdır.” Camiu’l-Ahbar, 156; Cemalu’l-Usbu, 159; Biharu’l-Envar, 91/68; Müstedrek Vesailu’ş-Şia, 5/224, 225, 329; Camiu’l-Ahadisu’ş-Şia, 15/338, 466.
    Yukarı git↑ Hz. Resulullah (s.a.a) şöyle buyurmuştur: “Bana çokça salavat gönderin, Şüphesiz salavat kabirde nur, sıratta nur ve cennette bir nur olacaktır.” Ed-Deavat, 216; Biharu’l-Envar, 79/64, 91/70; Müstedrek Vesailu’ş-Şia, 5/332; Camiu’l-Ahadisu’ş-Şia, 15/469.
    Yukarı git↑ Hz. Resulullah (s.a.a) şöyle buyurmuştur: “Kıyamet günü bana en yakın olanınız (en üstün olanınız) dünyada bana en çok salavat göndereninizdir.” Camiu’l-Ahbar, 154; Mekarimu’l-Ahlak, 312; Biharu’l-Envar, 91/63; Müstedrek Vesailu’ş-Şia, 5/334.
    Yukarı git↑ Hz. Peygamber (s.a.a) şöyle buyurmuştur: “Mirac gecesi göğe ulaşınca, bin tane eli ve her elinde bin parmak bulunan bir melek gördüm; parmaklarıyla bir şeyler hesaplıyordu, Cebrail'e onun kim olduğunu ve neyi hesapladığını sordum. Cebrail şöyle dedi: "Bu melek yağmur tanelerini hesaplama işiyle görevlendirilmiş bir melektir, gökten yere inen yağmur tanelerini saymaktadır." dedi. O meleğe, "Allah'ın dünyayı yarattığı günden bugüne kadar gökten yere kaç damla yağmurun yağdığını biliyor musun?" diye sordum, şöyle dedi: "Seni hak üzere kullarına gönderen Allah'a ant olsun ki, gökten yere kaç damla yağmur yağdığını bildiğim gibi, bundan kaç damlanın denize, kaç damlanın çöllere, kaç damlanın şehirlere, kaç damlanın bağlara, kaç damlanın kıraç beldelere, kaç damlanın ise mezarlığa indiğini de biliyorum." Böylece bu meleğin hesabındaki inceliğe şaşırıp kaldım. Daha sonra o melek, "Ya Resulallah (s.a.a), bu hafıza, ilim, el ve parmaklara rağmen bir şeyi hiç sayamıyorum." dedi. Kendisine, "Sayamadığın şey nedir?" diye sorunca, "Senin ümmetinden birileri toplanıp bir araya geldiklerinde adın anıldığında sana salâvat getirince ben onların sevaplarını sayamıyorum." dedi.” Müstedrek Vesailu’ş-Şia, 5/356; Menazi’l-Ahiret, 205; Camiu’l-Ahadisu’ş-Şia, 15/468, 466.
    Yukarı git↑ İmam Hasan (a.s) şöyle buyurmuştur: “İnsanın kalbi bir hokkadır ve hokkanın üzerinde de bir kapak vardır. Eğer insan Muhammed (s.a.a) ve Ehlibeytine kâmil ve tam bir salavat gönderirse o örtü kalkar, kalp aydınlanır ve insan unuttuğu şeyi hatırlar. Ama eğer insan, Muhammed ve Ehlibeytine salavat getirmez veya eksik getirirse o kapak hokkanın üzerine kapanır ve böylece kalbi kararır ve hatırladığı şeyleri de unutur.” El-İmamet ve’t-Tebsire, 107; el-Gaybet, 67; Kemalu’d-Din, 314; İlelu’ş-Şerai, 1/97; Uyun-u Ahbari er-Rıza, 2/68; Delailu’l-İmamet, 175; İ’lamu’l-Vera, 2/192; el-İhticac, 1/397; Vesailu’ş-Şia, 7/199; Biharu’l-Envar, 36/419, 58/37, 91/51; Nuru’s-Sakaleyn, 1/828; İlzamu’n-Nasib, 1/192; Camiu’l-Ahadis, 15/490.
    Yukarı git↑ İbn Abbas, Hz. Fahri Kâinat Efendimiz’den (s.a.a) şöyle nakletmiştir: “Rüyamda amcam Hamza b. Abdulmuttalib'i ve kardeşim Cafer b. Ebu Talib'i gördüm; önlerinde bir kap sidr meyvesi vardı; bir süre ondan yediler. Daha sonra sidr üzüme dönüştü; bir süre de ondan yediler. Daha sonra üzüm hurmaya dönüştü, bir süre de ondan yediler. Ben yanlarına giderek onlara; 'Babam size feda olsun, hangi ameli daha faziletli buldunuz?' diye sordum. Onlar da; 'Babamız ve annemiz sana feda olsun, sana salâvat getirmeyi, başkalarına su vermeyi ve Ali b. Ebu Talib sevgisini en faziletli amel bulduk.' dediler.” Ed-Deavat, 90; el-Akdu’n-Nezid, 92; Keşfu’l-Yakin, 231; Keşfu’l-Gumme, 1/94; Medinetu’l-Muaciz, 3/35; Gayetu’l-Meram, 6/54; Biharu’l-Envar, 39/274, 22/284, 71/369, 91/70; Müstedrek Vesailu’ş-Şia, 5/331, 7/250; Camiu’l-Ahadisu’ş-Şia, 15/471, 8/514.
    Yukarı git↑ Ebu’l-Hasan er-Rıza (a.s) şöyle buyurmuştur: “Muhammed ve Ehlibeytine salavat, Allah Azze ve Celle katında, tesbih (Subhanallah), tehlil (la ilahe illallah) ve tekbirle (Allah-u Ekber) eşittir.” Emali, Saduk, 132; Uyun-u Ahbari er-Rıza, 2/265; Ravzatu’l-Vaizin, 2/322; Camiu’l-Ahbar, 156; Biharu’l-Envar, 91/74; Camiu’l-Ahadisi’ş-Şia, 15/463. Camiu’l-Ahadisu’ş-Şia, 15/463.
    Yukarı git↑ Hz. Fatıma Zehra (s.a) şöyle buyurmuştur: “Allah Resulü bana dedi ki: ‘Ey Fatıma! Her kim sana salavat gönderirse, Allah onu bağışlar ve ben cennetin her neresindeysem onu bana mülhak eder.” Keşfu’l-Gumme, 2/100; Biharu’l-Envar, 43/55, 97/194; el-Hasaisu’l-Fatimiyye, 2/467; el-Lümetu’l-Beyza, 291; Müstedreku’l-Vesailu’ş-Şia, 10/ 211; el-Envaru’l-Behiyye, 67; Beytu’l-Ahzan, 35; Camiu’l-Ahadisu’ş-Şia, 12/266; Müstedreku’l-Sefinetu’l-Bihar, 6/370; Mizanu’l-Hikmet, 2/1197.
    Yukarı git↑ Hz. İmam Hüseyin (a.s) dedesi Hz. Resulullah’tan şöyle nakletmiştir: “Hakikaten gerçek cimri, benim adım yanında anıldığında halde bana salavat getirmeyen kişidir.” Maaniu’l-Ahbar, 246; Vesialu’ş-Şia, 7/204; Biharu’l-Envar, 70/30, 91/55; Camiu’l-Ahadisu’ş-Şia, 15/484; Müstedreku’l-Sefinetu’l-Bihar, 1/289 ve 367; Mizanu’l-Hikmet, 1/234.
    Yukarı git↑ Hz. Resulullah (s.a.a) şöyle buyurmuştur: “Adım yanında anıldığı halde bana salavat getirmeyen kimse en cefalı kişidir.” Mecmua Verram, 2/235; İddetu’d-Dai, 35; Biharu’l-Envar, 91/68; Vesailu’ş-Şia, 7/151, 207, 329; Camiu’l-Ahadisu’ş-Şia, 15/361; Biharu’l-Envar, 81/257, 91/71.
    Yukarı git↑ İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: “Hz. Peygamberin adı anıldığında ona çokça salâvat getirin. Her kim Peygambere bir defa salâvat getirirse, yüce Allah, bin safta duran meleklerle birlikte ona bin salâvat gönderir. Ardından bütün canlılar da Allah ve meleklerin salâvatı üzerine ona (salavat getiren o kula) salâvat getirirler. Dolayısıyla salâvattan yüz çeviren, mağrur ve cahildir; Allah, Resulullah ve Ehlibeyti ondan beri ve uzaktır." Usul-u Kafi, 2/492; Sevabu’l-A’mal, 154; Cemalu’l-Usbu, 156; Mekarimu’l-Ahlak, 312; Camiu’l-Ahbar, 158; Meşarik Envaru’l-Yakin, 279; Tevilu’l-Ayat, 2/461; Vesailu’ş-Şia, 7/193; Gayetu’l-Meram, 3/256; Biharu’l-Envar, 17/30, 91/58; Riyazu’s-Salikin, 1/452; Müstedrek Vesailu’ş-Şia, 6/398; Camiu’l-Ahadisu’ş-Şia, 15/468.
    Yukarı git↑ Hz. Peygamber, Hz. Emiru’l-Müminin ve İmam Sadık’tan şöyle nakledilmiştir: “Her dua Muhammed ve Ehlibeytine salavat gönderilinceye kadar mahcuptur (engellidir).” Usul-u Kafi, 2/493; Sevabu’l-A’mal, 155; Cemalu’l-Usbu, 156; el-Muknie, 297; Ravzatu’l-Vaizin, 329; Camiu’l-Ahbar, 158; el-Erbain, 482; Vesailu’ş-Şia, 7/92; Gayetu’l-Meram, 3/255; Biharu’l-Envar, 90/311, 91/58, 65; Camiu’l-Ahadisu’ş-Şia, 15/237.
    Yukarı git↑ Hz. Resulullah (s.a.a) şöyle buyurmuştur: “Bana ebter ve eksik salavat göndermeyin.” Denildi ki: “Ebter ve eksik salavat nedir?” ya Resulullah! Efendimiz şöyle buyurdu: “Allahumme Salli ala Muhammed” deyip durmayın, belki “Allahumme Salli ala Muhammed ve Al-i Muhammed” deyin.” Sıratu’l-Mustakim, 1/191; el-Erbain, 482; Müstedrek Sefinetu’l-Bihar, 6/369; Bkz. Vesailu’ş-Şia, 7/207; Biharu’l-Envar, 5/209, 14/90; Camiu’l-Ahadis, 15/488; Ehlisünnet de bu içerikte hadisler nakletmişlerdir. Bkz. es-Savaiku’l-Muhrike, 232… el-Gadir, 2/303; Şerh İhkaku’l-Hak, 9/524, 643, 3/252, 274.

http://tr.wikishia.net/view/Salavat
WİKİSHİA.NET
Ayrıca Bakınız

    Tekbir
    Tahmid
    Tesbih
    Tehlil
    Hz. Fatıma Tesbihat’ı
    Havkale

Kaynakça

    Yukarı git↑ Mecmeu’l-Bahreyn, c. 1, s. 266.
    Yukarı git↑ Kitabu’l-Ayn, c. 7, s. 153.
    Yukarı git↑ Mecmeu’l-Bahreyn, c. 1, s. 266.
    Yukarı git↑ Ed-Durru’l-Mansur, c. 5, s. 214.
    Yukarı git↑ Amuli, c. 7, s. 199.
    Yukarı git↑ Amuli, c. 7, s. 196.
    Yukarı git↑ Amuli, c. 7, s. 195.
    Yukarı git↑ Amuli, c. 7, s. 96.
    Yukarı git↑ Havza sitesi.
    Yukarı git↑ El-Muğni, c. 1, s. 579.
    Yukarı git↑ El-Bahru’-Raik Şerh Kenzu’l-Dakaik, c. 1, s. 573; er-Şerhu’l-Kebir, c. 1, s. 251; Bedaiu’s-Sanai, c. 1, s. 211.
    Yukarı git↑ Havza sitesi.
    Yukarı git↑ Havza sitesi.
    Yukarı git↑ Amuli, c. 7, s. 194.
    Yukarı git↑ Amuli, c. 7, s. 194.
    Yukarı git↑ Amuli, c. 7, s. 194.
    Yukarı git↑ Saduk, c. 2, s. 183.
    Yukarı git↑ Kafi, c. 2, s. 493.
    Yukarı git↑ Amuli, c. 7, s. 195.
    Yukarı git↑ Amuli, c. 7, s. 193.
    Yukarı git↑ Biharu’l-Envar, c. 91, s. 47, 73.
    Yukarı git↑ Nakledildiğine göre adamın birisi Basra’da bir hadis yazmış ve Efendimizin mübarek adı anıldığında bilerek salavat getirmemiş, kısa bir süre içinde elinde hastalık oluşur elini kaybeder. (Ahmed bin Muhammed Hüseyni Erdikani, Şerh ve Fazail, s. 61)
    Yukarı git↑ Hz. Resulullah (s.a.a) şöyle buyurmuştur: “Her kim bana salavat gönderir de aileme göndermezse, beş yüz yıllık mesafeden insanların kokladığı cennetin kokusunu alamaz.” Emali, Şeyh Saduk, 267, 462; Emali, Şeyh Tusi, 424; Ravzatu’l-Vaizin, 323; Nebzetu’l-Baği, 387; Vesailu’ş-Şia, c. 7, s. 203; el-Fusulu’l-Muhimme, c. 3, s. 333; Biharu’l-Envar, 8, 186, 91, 56; Nuru’l-Berahin, 1, 201; Gayetu’l-Meram, 3, 257; Camiu’l-Ahadisu’ş-Şia, 15, 487; Müstedreku’l-Sefinetu’l-Bihar, 6, 367.
    Yukarı git↑ İmam Cafer Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: Babam (İmam Bakır) adamın birinin Kâbe’nin perdesini tutarak şöyle dediğini duydu: ‘Allahumme Salli Ala Muhammed” babam ona buyurdu ki: ‘Ey Allah’ın kulu! Salavatı eksik gönderme ve biz Ehlibeyte zulüm etme.” Usul-u Kâfi, c. 2, 495; Uddetu’d-Dai, 841; Vesailu’ş-Şia, 7, 202; Nuru’l-Burhan, 1, 201; Riyazu’s-Salikin, 2, 120; Camiu’l-Ahadisu’l-Şia, 15, 488.
    Yukarı git↑ Amuli, c. 7, s. 201.
    Yukarı git↑ Amuli, c. 7, s. 201.
    Yukarı git↑ Amuli, c. 5, s. 96; Mefatihu’l-Cinan, birinci bap, birinci bölüm.
    Yukarı git↑ Amuli, c. 7, s. 199.
    Yukarı git↑ Amuli, c. 7, s. 199.
    Yukarı git↑ Amuli, c. 7, s. 199.
    Yukarı git↑ Amuli, c. 7, s. 199.
    Yukarı git↑ Rahi Sade beray ber avarde şoden havaic.
    Yukarı git↑ Hatmi salavati ki mi giren çist?
    Yukarı git↑ Envai hatmhayi salavat.

Bibliyografi

    Amuli, Şeyh Hürr, Müstedrek Vesailu’ş-Şia, müessese Alulbeyt aleyhimu’s-Selam, Kum, k. 1409.
    Saduk, Men La Yahzuruhu’l-Fakih, İntişarat Camiu Müderrisin, Kum, k. 1413.
    Kuleyni, el-Kafi, Tahran, Daru’l-Kutbu’l-İslamiye, Tahran, ş. 1365.
    Tureyhi, Fahrettin bin Muhammed, Mecmeu’l-Bahreyn, tahkik: Ahmed Hüseyni Eşkuri, neşr Murtazevi, Tahran, ş. 1375.
    Ferahidi, Halil bin AHmed, Kitabu’l-Ayn, İntişarat Hicret, ikinci baskı, Kum, k. 1410.