ثروت در زوايا و چهره هاى گوناگونش از نعمت هاى حضرت حق است كه از باب محبّت و مهرش به انسان ارزانى داشته و او را براى به دست آوردن و خرج كردن و هزينه نمودنش هدايت نموده است .
آنان كه چون پيامبران و امامان و اولياى حق از خدا ـ آن منبع بى نهايت لطف و كرامت ـ فاصله نداشتند ، براى به دست آوردن اين نعمت از راه مشروع و طبيعى يعنى كار و كوشش و زحمت و فعاليت مثبت اقدام كردند و پس از مصرف آن به اندازه لازم ، مازادش را در كمك به اهل استحقاق و هزينه كردن در امور خيريه به خرج گذاشتند و از اين طريق موفق به عبادتى بزرگ شدند و به سعادت و خوشبختى خود در دنيا و آخرت كمك كردند .
ولى فاصله گرفتگان از حق براى به دست آوردن ثروت بر پايه هوا و هوس خويش از هر راه نامشروعى كه جز پايمال كردن حقوق مردم و به ويژه ضعيفان و ناتوانان اثرى نگذاشت ، دست يازيدند و آن را به اندازه اى كه شهواتشان اقتضا داشت به خرج گذاشتند و نسبت به مازاد آن يا بخل ورزيدند يا آن را در اشاعه فحشا و منكرات براى نابودى منابع زندگى مردم و هلاكت نسل جوان بكار گرفتند . شخصيتى عظيم و انسانى كريم چون اميرالمؤمنين عليه السلام با فعاليت مستمر كشاورزى و آباد كردن زمين و كاشتن هزاران اصله درخت خرما ، ثروت هنگفتى به دست آورد و از آن ثروت در حدّ بسيار اندك و به اندازه ضرورت و در كمال قناعت استفاده كرد و مازاد آن را هزينه مستمندان ،بيماران ، يتيمان ، دردمندان و امور مثبت ديگر نمود و روزى كه چشم از جهان بست چيزى از خود كه در خور توجه باشد باقى نگذاشت .
او بنده مخلِص و مخلَص خدا بود و به چيزى جز عبادت خدا و اطاعت از حضرت حق نمى انديشيد ، او عاشق فرمان بردن از خدا و پيامبر بود و سراسر زندگى اش را وقف حالات و اعمال مثبت نمود .
ولى قارون كه ثروتش زبانزد خاص و عام بود به خاطر اين كه از حق فاصله داشت ، فقط به جمع ثروت ، آن هم در حدى فراوان پرداخت ؛ با اين كه موسى عليه السلام و مؤمنان حقيقى ، او را نسبت به هزينه كردن ثروتش در امور مثبت و در راه خدا نصيحت كردند ، توجهى به آن نصايح سعادت بخش نكرد و دينارى در راه خير هزينه ننمود ونهايتاً در همين دنيا هم به عذاب سختى كه از آن هيچ راه گريزى نداشت كه همان عذاب فرو رفتن خود و ثروتش به قعر زمين است ، دچار شد .
آرى ؛
آن سراى [ پرارزش ] آخرت را براى كسانى قرار مى دهيم كه در زمين هيچ برترى و تسلّط و هيچ فسادى را نمى خواهند ؛ و سرانجام [ نيك ] براى پرهيزكاران است .
فساد فراگيرى كه در همه زمينه هاى زندگى در اين عصر بر زمين و زمينيان حاكم است ، بى ترديد نتيجه زيانبار فاصله گرفتن حاكمان و دولت مردان جهان و عالمان و دانشمندان كره زمين در شرق و غرب و ثروتمندان مرفه بى درد و بى وجدان است .
منبع : برگرفته از کتاب با کاروان نور استاد حسین انصاریان