خوردن در حدّ نياز

كسى نيست كه نداند بدن و جسم انسان به خوراك و غذا نيازمند است و كسى نيست كه نداند نياز بدن به غذا نيازى محدود است و كسى نيست كه نداند بيش از نياز بدن خوردن ، جز بارى گران بر دوش بدن گذاشتن و آن را در معرض انواع بيمارى ها قرار دادن ، چيز ديگرى نيست .  پرخورى و افراط در خوراك در آيات قرآن و روايات و در دستورات حكيمان و طبيبان زشت شمرده شده و همگان را از آن منع كرده اند .
اضافه شدن وزن بدن بيش از حدّ معمول و ازدياد چربى هاى خون و قند بدن و عوارض خطرناك ديگر همه و همه معلول پرخورى و بى رحمى و بى مهرى انسان به بدن خويش و به زحمت انداختن اطرافيان است .
اسراف و افراط در خوراك به اندازه اى زشت و نارواست كه پروردگار ، مسرفان را از چشم محبّت خود انداخته و بى مهرى خود را به آنان در قرآن مجيد اعلام نموده است .  كُلُوا وَاشْرَبُوا وَلاَ تُسْرِفُوا إِنَّهُ لاَيُحِبُّ الْمُسْرِفِينَ  . . . . و بخوريد و بياشاميد و اسراف نكنيد ؛ زيرا خدا اسراف كنندگان را دوست ندارد .
پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله فرمود :
« إيّاكُم وَالبِطْنَةَ فَإنَّهَا مَفسَدَةٌ لِلْبَدَنِ وَمُورِثَةٌ لِلسُّقْمِ وَمَكْسَلَةٌ لِلْعِبَادَةِ »  . از پر خورى و شكم بارگى بپرهيزيد زيرا فاسد كننده جسم و سبب بيمارى و عامل تنبلى و كسالت نسبت به عبادت و بندگى است .
حضرت مسيح عليه السلام به بنى اسرائيل فرمود :  « لاَ تُكثِرُوا الأكلَ فَإنَّهُ مَن أكثَرَ الأكْلَ أكْثَرَ النَّوْمَ وَمَنْ أكثَرَ النَّومَ أقَلَّ الصَّلاةَ وَمَنْ أقلَّ الصَّلاةَ كُتِبَ مِنَ الغَافِلِينَ » . به خورد و خوراك نيفزاييد زيرا كسى كه به خوراك خود بيفزايد به خوابش مى افزايد و كسى كه به خوابش بيفزايد نمازش را كم مى كند و كسى كه نمازش را كم كند از غافلان و بى خبران محسوب مى شود .
حضرت امام باقر عليه السلام مى فرمايد :
« مَا مِن شَى ءٍ أبغَضُ إلَى اللّه ِ مِن بَطْنٍ مَمْلُوءٍ »  . چيزى نزد خدا مبغوض تر از شكم پر نيست .
حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام فرمود :
« مَنْ كَثُرَ تَسبِيحُهُ وَتَمجِيدُهُ وَقَلَّ طَعَامُهُ وَشَرَابُهُ وَمَنَامُهُ اشتَاقَتْهُ المَلاَئِكَةُ »  . كسى كه تسبيح و تمجيدش نسبت به حق زياد باشد و خوردن و آشاميدن و خوابش اندك باشد فرشتگان مشتاق او هستند .
حضرت امام صادق عليه السلام فرمود :
لَيسَ شَى ءٌ أَضَرَّ لِقَلْبِ المُؤمِنِ مِن كَثرَةِ الأكلِ وَهِىَ مُورِثَةٌ لِشَيئَيْنِ : قَسْوَةِ القَلْبِ وَهَيَجَانِ الشَّهْوَةِ »  . چيزى براى قلب مؤمن زيانبارتر از پرخورى نيست ، پرخورى سبب دو چيز است : سنگدلى و تحريك شهوت .
در هر صورت انسان پرخور ، بى مهر و محبّت نسبت به سلامت خود و به خاطر دچار شدنش به بيمارى هاى فراوان مزاحم ديگران و سبب زحمت اطرافيان است .
آرى ؛ چون پرخورى ، قساوت قلب مى آورد پس جايى براى مهرورزى پرخور نسبت به خود و نسبت به ديگران نمى ماند .