يکي از وسوسههاي شيطان و فعاليت موجودات بدخواه، ايجاد بدبيني در ميان دوستان و اطرافيان است و در اين گونه شرايط است که مشکلات بسياري پيش ميآيد و بدبينيها نيز بيشتر ميشود و به دنبال آن گرفتاريها و نکبت در زندگي افزايش مي يابد.
بهترين کارها براي بيرون آمدن از اين گونه گرفتاريها، امور زير ميباشند:
1. بدبيني نسبت به اطرافيان را به طور کلي از خود دور کنيم.
2. هر وقت به ياد گرفتاريها افتاديم، از فکر آن بيرون بياييم و انصراف ذهني داشته باشيم و به عبارت ديگر، مثبتنگر باشيم و خوبيها و گشايشها را هر چند کم باشد، به طور مرتب به ياد آوريم و شکر خدا کنيم؛ اما از منفيها و گرفتاريها، ياد نکنيم و آنها را تکرار نکنيم و حرف آنها را نزيم.
3. براي انجام هر کاري، از مشورت ديگران استفاده کنيم و با احتياط، تدبير و جديت، کار را انجام دهيم و به عبارت ديگر، از شاخهاي به شاخه ديگر نپريم؛ بلکه سعي كنيم هر کاري را با جديت ادامه دهيم و تا ميتوانيم، خودمان کار را انجام دهيم و يا در کنار کسي که کار را انجام ميدهد حضور داشته باشيم و با او، همکاري کنيم.
4. هر روز خود را با صدقه دادن شروع کنيم.
5. ياد كردن خداوند؛ از امام صادق عليه السلام، چنين روايت شده است: «هر كس از سيرت و صورت برادر مسلمانش خشنود شود، خدا را ياد كند؛ زيرا وقتي خداوند را به ياد آورد، ضرري به برادر مؤمنش نمي رسد»2.
6. گفتن «امنتُ باللّه و صلي اللّه علي محمد و آله»، اثر چشمزخم را خنثي ميكند.
7. قرائت سوره ناس و فلق براي ترس از چشم خوردن، مفيد است.3
8. نوشتن سوره هاي حمد، اخلاص، ناس، فلق و آيت الكرسي در ورقه اي و به همراه داشتن آنها براي رفع چشمزخم مفيد است.4
9. قرائت سه مرتبه «ماشاءاللّه لاحول ولا قوه الا باللّه العلي العظيم» براي ترس از چشمخوردن يا چشمزدن، سودمند است.5
10. خواندن و نوشتن آيات 75 تا 82 سوره يونس.
11. خواندن سوره «يس» به مدت چهل روز.
12. مسافرت و تغيير محل زندگي.
انشاءالله با تداوم صدقه، خوشبيني، جديت و تدبير و تکرار سوره «يس» مشکلات و نفوس بد از اطراف شما دور خواهد شد. در هر صورت، به خداوند و حاکميتي اراده الهي همچنان معتقد باشيد؛ چه بسا همين فراز و نشيبها، دامي از سوي شيطان باشد که ايمان شما را متزلزل کند. از اين رو، با پايداري و استقامت، ايمان خود را حفظ کنيد؛ تا شيطان، نااميد شود و درهاي رحمت الهي، به سوي شما باز گردد.
نكته ديگر اين كه تأثير دعا، امري مسلم و حتمي است؛ چه خود انسان دعا كند و يا ديگري را شفيع در دعا قرار دهد؛ ولي بايد به افراد قابل اعتماد مراجعه كرد و از كساني كه به دنبال شهرت و سودجويي نيستند، بهره گرفت.
در مورد دعانويس ها، بايد دانست كه بسياري از اين افراد، شياداني هستند كه از عقايد مردم سوء استفاده مي كنند. بنابراين، بايد در برخورد با آنان، هشيار بود. براي دعا به درگاه خداوند، نيازي به واسطه و دعانويس نيست؛ بلكه هر كس مي تواند براي رفع مشكلات خود، به درگاه او عرض حاجت نمايد و از اعمال نيك، براي تقرب به درگاه خداوند، بهره ببرد. يا اين كه به افراد وارسته و اهل دل، دسترسي داشته باشد كه به طور يقين، دعاي آنان و نفوذ كلام آنان، تأثير ويژه اي دارد.
---------------------------------------------------------------------
1. مجلسي، بحارالانوار، ج 63، ص 26.
2. همان، ج 60، ص 25.
3. همان، ج 92.
4. همان، ص 25.
5. همان ، ص 26.
منبع : پایگاه نور