توبه ى مرد جزیره نشین

از حضرت سجاد (علیه السلام) روایت شده : مردى خاندان خود را به کشتى سوار کرد و به دریا اندر شد ، کشتى آنها شکست و از سرنشینان کشتى جز همسر آن مرد نجات نیافت . او بر تخته پاره اى از کشتى برنشست و موجش به یکى از جزیره ها برد ، در آن جزیره مردى راهزن بود که همه ى کارهاى ناشایسته را کرده و تمام غدقن هاى خدا را شکسته بود ، چیزى ندانست جز این که آن زن بالا سرش آمد و ایستاد ، سر به سوى او برداشت و گفت : آدمى زاده هستى یا پرى ؟ گفت : آدمى زاده ام ، با او سخنى نگفت و به او درآویخت همانند شوهرى که با زن درآویزد ، چون آهنگ او کرد آن زن به خود لرزید ، آن راهزن گفت : چرا بر خود مى لرزى ؟ در پاسخ گفت : از این مى ترسم و با دست خود اشاره به عالم بالا کرد ، آن مرد گفت : چنین کارى کرده اى ؟ گفت : نه به عزت او سوگند . مرد راهزن گفت : تو چنین از خدا مى ترسى با این که از این هیچ نکردى ، و من اکنون تو را به زور بر آن داشتم ، به خدا که من سزاوارترم ، آرى ، من به این ترس و هراس از تو شایسته ترم ، کارى نکرده برخاست و نزد خاندان خود رفت و همتى جز توبه و بازگشت نداشت .در این میان که مى رفت راهبى رهگذر با او برخورد و به همراه هم مى رفتند و آفتاب آنها را داغ کرد ، راهب به آن جوان گفت : دعا کن تا خداوند با ابرى سایه بر ما اندازد ، آفتاب ما را مى سوزاند . آن جوان گفت : من براى خود در درگاه خدا حسنه اى نمى دانم که دعایى کنم و از او چیزى خواهم . راهب گفت : پس من دعا مى کنم و تو آمین بگو . گفت : بسیار خوب ، و راهب شروع به دعا کرد و جوان آمین گفت و چه زود ابرى بر آنها سایه انداخت ، و زیر سایه ى آن مقدار بسیارى

از روز راه رفتند تا راه آنها جدا شد و دو راه شد ، و آن جوان از یک راه رفت و راهب از یکى دیگر ; به ناگاه آن ابر بالاى سر آن جوان رفت . راهب گفت : تو از من بهترى ، دعا براى تو اجابت شده و براى من اجابت نشده ، داستان خود را به من بگو ; او خبر آن زن را گزارش داد . به او گفت : آنچه گناه در گذشته کرده اى برایت آمرزیده شده براى ترسى که به دلت افتاده باید بنگرى در آینده چونى(1)