عاطفه جانوران

حيوانات نه تنها به انواع خود انس مى ورزند و محبت مى كنند ، بلكه به انسان و حيواناتى كه دشمن آن ها به شمار مى روند محبت مى كنند . همه افراد كم و بيش از وفاى سگ و علاقه اسب و اطاعت گوسفند و انس گربه و علاقه كبوتر به انسان مطالبى شنيده و يا خود ديده اند ، ولى اين تنها انسان نيست كه حيوانات را رام خويش مى كند ، بلكه شير به بره كه طعمه اوست محبت مى ورزد و سگ با روباه يا گرگ در يك جا با مسالمت زندگى مى كنند و موش با گربه هم كاسه مى شود و . . . طرز رفتار و حركات درندگان دلالت دارد كه اين جانوران ذاتاً درنده و خونخوار نيستند ، بلكه تا سر حد احتياج براى نجات خود از مرگ شكار مى كنند .
مثلاً شير كه سلطان حيوانات نام گرفته ، جانورى است كه به هنگام سيرى به هيچ حيوانى ضرر نمى رساند ، به همين دليل حيواناتى كه از قبيل گوراسب ، آهو و گورخر كه شير از گوشت آن ها تغذيه مى كند داراى حسّ مخصوصى هستند و بر اثر غريزه يا عادت مى فهمند كه شير گرسنه است يا نه ، اگر گرسنه باشد فرار مى كنند و الا در اطراف شير به چرا مشغول مى شوند . رام شدن شير كه از قوى ترين حيوانات است به انسان ، خود دليل ديگرى است كه اگر اين درنده و ساير درندگان مهربانى ببينند از گربه هم رام تر خواهند شد و اگر اين نوع حيوانات به شكار مى پردازند براى بقاى نسل سالم جانوران مى باشد و ادامه حيات حيوانات ضرورى است .همان طور كه انسان زباله و اشياى زايد را از محيط زندگى خود دور مى كند حتى اگر دو سه روز رفتگر براى تحويل گرفتن زباله مراجعه ننمايد ، زبان به اعتراض مى گشايد ، اگر جانوران نيز كه رفتگران دنيا هستند از بين بروند يا وظيفه خود را انجام ندهند ، حيات از صفحه گيتى برداشته خواهد شد . مثلاً شيرى به گله گورخر حمله مى كند ، مسلماً گورخران همگى فرار مى كنند ، چون خداوند شير را طورى آفريده كه براى مدت طولانى نمى تواند به سرعت بدود ، هميشه حيوانى را انتخاب مى كند كه شكار و دسترسى به آنان آسانتر باشد . پس در گله گورخر آن كه از همه ضعيف تر و ناتوان تر است و در عقب گله مى دود نصيب شير مى شود . با اين ترتيب حيوان بيمار يا لنگ و يا ضعيف و ناتوان از بين همنوعانش جمع آورى مى گردد و از انتشار بيمارى و همه گيرى جلوگيرى مى شود و نسل حيوان مورد حمله ، سالم مى ماند .
بعد از شكار نيز موضوعات جالبى رخ مى دهد ، مثلاً پس مانده شير خوراك كفتار و شغال و روباه و نظاير آن ها مى شود ، بعد لاشخورها و كركس ها فرا مى رسند ، آن گاه نوبت به حشرات مى رسد كه حسابى اسكلت حيوانات را پاك و صاف مى كنند ، تنها استخوان ها باقى مى ماند كه كربنات كلسيم و فسفات هاى آن نصيب زمين مى شود ، بنابراين حتّى ذره اى از حيواناتى كه قربانى گشته اند به هدر نخواهد رفت !
علف ها در جايى كه خون آن ها ريخته است بهتر رشد مى كنند ، اين رفتگران ، طبيعت زمين را از آلودگى پاك كرده ، از شيوع بيمارى ها بين انسان و حيوان جلوگيرى مى كنند و ازدياد بى رويه نسل را هم كنترل مى نمايند . خلاصه همان طور كه انسان با كشتن مرغ و خروس كه بر سفره رنگين خود مى نهد ، خويش را بى عاطفه و فاقد محبت نمى داند و يا گاو و گوسفندى را كشته ، خود و همنوعان و حتى حيواناتى كه در دسترس او هستند سير مى كند و عمل خويش را منصفانه و عاطفى مى شمرد و در حقيقت صحيح هم هست ، اعمال جانورانى كه حيوانات يا حشرات را شكار مى كنند مانند اعمال انسان منطقى و درست مى باشد ، پس حيوانات را نمى توان فاقد عاطفه و محبت دانست ، به خصوص كه در بعضى موارد اعمال عاطفى و مهرورزى عجيب آن ها با عاطفه ترين انسان ها را به اعجاب وامى دارد . انس سگ به گربه ، شير به بره و مهر گربه به موش و پذيرايى كلاغ از سگ مجروح و نظاير آن ها از موضوعات تازه و نو نيست كه فقط بر اثر تربيت و تعليم جانورشناسان به وجود آمده باشد ، بلكه اين خوى و عادت در خلقت جانوران وجود داشته و دارد و به همين جهت در اثر تربيت زودتر نمايان مى گردد . در ميان حيوانات كمك به هم نوع زياد رايج است ، مثلاً گنجشك ها جوجه هاى گرسنه گنجشكان ديگر را كه به عللى پدر و مادر خود را از دست داده اند غذا مى دهند و پرواز مى آموزند و كلاغ ها با يكديگر همكارى و معاضدت شديد دارند ، لك لك ها نيز چنين اند . پنگوئن ها روى تخم هاى يكديگر خوابيده ، آن ها را شكوفانيده و از بچه هاى بيگانه دقيقاً پرستارى كرده و به آن ها شديداً عشق مى ورزند .
گوزن ، آهو و ميمون به صورت دسته جمعى و قبيله اى زندگى مى كنند ، حتى حشرات با هم زندگى مشترك دارند ، مانند پروانه ها كه گاهى اجتماع آن ها به قدرى زياد است كه مانند ابر متراكم در آسمان جلوه گرى مى كنند . همكارى و محبت به هم نوع در ميان جنبندگان موضوع روشن و غير قابل انكارى است ، اما آنچه بيشتر جالب است محبت ورزى به دشمن است . سگ ماده براى بچه شير مادر مهربانى است ، از او به اندازه بچه خود پرستارى مى كند و به او شير مى دهد و نوازشش مى دهد و بچه شير هم پس از اين كه بزرگ شد به سگ ماده كه برايش مادرى كرده احترام مى گذارد و هرگز او را نمى آزارد .
بين مرغ هوا و خرس جنگل تجانسى نيست ولى اين حيوان ها با همديگر به بازى و تفريح مى پردازند و محبت خود را به همديگر ابراز مى كنند و به اين وسيله به ما مى فهمانند كه خداوند مهربان بين همه جانوران مهر و الفت نهاده و هر دارنده دل را صاحب دل كرده و تمام موجودات را به يكديگر پيوند داده است .
     اى فروغ جمال تو خوبان
جلوه حسن تو كجاست كه نيست
همه ذرات مست عشق تواند
پاى كوبان زدست عشق تواند
    *
     پرتو خوبى تو محبوبان
جذبه عشق تو كراست كه نيست
پاى كوبان زدست عشق تواند