
مالك بن عبدالله

- تاریخ انتشار: 30 دى 1389
- تعداد بازدید: 273
مالك بن عبدالله بن سريع جابرى از دوستداران و شيعيان امام على عليه السلام و از ياران امام حسين عليه السلام به شمار مىآيد.
وى همراه سيف، عموزاده و برادر مادرىاش، با مولاى خود، شبيب به كربلا آمد و به امام حسين عليه السلام پيوست.
روز عاشورا آنگاه كه ياران امام حسين عليه السلام يكى پس از ديگرى به ميدان مبارزه مىشتافتند، مالك همراه سيف با چشمانى اشكبار به نزد امام حسين عليه السلام آمدند. امام عليه السلام به آنان فرمود:
برادرزادگانم براى چه گريه مىكنيد؟ به خدا سوگند اميدوارم به همين زودىها ديدگانتان روشن شود. گفتند:- خدا ما را فداى تو گرداند، به خدا سوگند، بر خويشتن گريه نمىكنيم، بلكه بر تو مىگرييم كه مىبينيم [دشمنان] در ميانت گرفتهاند. و جز جانمان چيزى براى دفاع از تو نداريم.
حضرت فرمود: برادرزادگانم خداى در اين غمخوارى و پشتيبانى كه به جان از من مىكنيد، بهترين پاداش پرهيزكاران به شما عنايت فرمايد.
آن دو جوان- پس از شهادت حنظله كه در همان هنگام اتفاق افتاد- در حالى كه به امام مىنگريستند و بر وى درود مىفرستادند، گفتند: اى فرزند پيامبر، سلام و رحمت و بركات خداى بر تو باد. امام عليه السلام فرمود: بر شما نيز سلام و رحمت خداى باد.
آنگاه وارد ميدان مبارزه شدند و ضمن حمايت از همديگر جنگ نمايانى كردند تا آنكه سرانجام در نزديكى امام عليه السلام به درجه رفيع شهادت نايل آمدند.
در زيارت ناحيه از وى چنين ياد شده است:
«السَّلامُ عَلى مالِكِ بن عَبدِ بن سَريع»